آیا در دولت احمدی‌نژاد، نیمی از کل درآمد تاریخ نفت خرج واردات کالا شده است؟ آری، این نصف حقیقت است

البته بر اساس آمارو ارقام اعلام شده در هفته گذشته که مبین این نکته است که «از سال ۱۳۸۴ تا پایان سال گذشته بیش از ۴۸۳ میلیارد دلار درآمد نفتی صرف واردات کالا از خارج کشور شده است.» می توان موضوع اعلام شده را به عنوان حداقل افشاگری نسبت به سیاست های اقتصادی دولت "منصوب" پذیرفت. (نصف حقیقت )

ولی واقعیت تلخ تری در زیر این آمار پنهان است که توجه به آن برای روشن شدن سیاست های سرکوب"اقتصادی" مردم لازم و ضروری است.

فرض بفرمائید در حال واردات برنج در سال 89- 90 هستید. قیمت فوب برنج هندی 500 دلار است و با تعرفهء پائین در حد صفر شما – به عنوان صاحبِ رانتِ دولت کودتا – اجازه دارید برنج وارد کشور بکنید. (اگر بخاطر داشته باشید به عنوان مصرف کننده این برنج را کیلوئی 1800 تومان خریده اید.)

بیآیید باهم پیدا کنیم پرتقال فروش را!

وارد کننده پروفورمی را که در آن مبلغ خرید برنج برای هر تن 900 دلار نوشته شده به بانک مربوطه ارائه می نماید.

بانک، گشایش اعتبار مربوطه را انجام می دهد.

برنج که قیمت واقعی خرید آن 500 دلار بوده با فاکتور "صوری" 900 دلار وارد گمرگ می شود.

شمایِ وارد کننده – قسم حضرت عباسی هم میل فرموده – برنج را با 10% سود و به قیمت 990 دلار به تاجر داخلی میفروشید.

تاجر داخلی و سیستم توزیع ملی 33% هزینه و سود به فاکتور های خود اضافه کرده برنج تنی 500 دلاری را به کیلوئی 1800 تومان به شمای مصرف کننده می فروشند.(احتمالاً در تبلیغات تلویزیونی و بیلبرد های شهر های بزرگ رویای برنده شدن یک ماشین سواری آخرین مدل را هم در فاکتور فروش به شما، قبلاً منظور فرموده اند.)

حال بگذارید این فیلم را دوباره و با سرعت کمتری و به عنوان نقد با هم ببینیم.

1-       گشایش اعتباری برای برنج به قیمت تنی 900 دلار که قیمت واقعی پرداخت شده به فروشنده 500 دلار است، 400 دلار فزونی بر فاکتور دارد. ( ساده اینکه از مبلغ 483 میلیارد دلار واردات اعلام شده مبلغ حداقل 220 میلیارد دلار(*) آن اساساً در چرخهء معامله وارد نشده و اصطلاحاً « ملا خور » شده!)

2-       میزان برنج وارد شده ارزشی معادل تنی 500 دلار به بازار واقعی کالا و خدمات افزوده است ولی، این کالا و خدمات به قیمت واقعی 990 دلار برای بازار ایران فاکتور شده! یعنی حدود 100% گران فروشی – البته فعلاً در عمده فروشی-

3-       اگر منصف باشیم و هزینه 33% بازار توزیع خرد را هم قبول کنیم ( که خود در بر گیرنده بزرگترین اجحاف به مصرف کننده است و در هیچ کجا و نا کجای "کره خاکی" چنین نرخی به مصرف کننده تحمیل نمی شود. با پرداخت 1800 تومان به عنوان مصرف کننده – شما برنج خزیداری شده را به ( 3 برابر ارزش واقعی خرید+ 33% هزینه های توزیع داخلی) پرداخت نموده اید!

4-       معنی ساده این محاسبات در زبان اقتصاد کلان می شود:

« یک کیلو برنج خریدیم به 1800 تومان. (حدود 3.5 برابر قیمت مصرف کننده هندی؟!) و برای این خرید و اینکه اجازه داشته باشیم از افتخار این خرید استفاده نماییم. اجازه استفاده از مبلغ 220 میلیارد دلار(*) ارز به نرخ دولتی حق باج سیبل کودتا پرداخت کرده ایم!»

در این نوشته سعی شد، از سیاست سرکوب سفید(اقتصادی) گوشه ای به خواننده نشان داده شود.

(برای دوستان محترمی که از صمیم قلب و با تعجب، بطور مرتب سئوال میفرمایند که چگونه می شود حدود 700 میلیارد دلار درآمد ملی را در این مدت "نابود" کرد. مثال بالا "مشت نمونهء خروار" است.)

ولیکن سیاست سرکوب سفید ابعاد دیگری هم دارد که باید جداگانه به آن پرداخت. صورت مسئله اما این است:

مهارت های "سرکوب" در ج.ا. و دولت ا.ن. به سرعت در حال تکوین است.

«سیاست سرکوب "سفید" با فرماندهی تیم اقتصادی و "بانک مرکزی" از مدرن ترین روشهای سرکوبِ ممکن برای یک سیستم سیاسی بسته در فقدانِ اطلاع رسانی رسانه های مستقل بوده و  از جمله روشهای موثر "سرکوب" است.»

(اینکه نهایتِ این حد از سرکوب به نفع آقایان نیز، نمی تواند باشد و یک بازی "باخت باخت" توسط این سیاست ها تعقیب می شود. تاثیری در اصل موضوع ندارد.)

حال که هزینه اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی این سیاست هایِ منجر به "فروپاشی" را مردم ایران با پوست و استخوان خود "می پردازند" کافی است که بشود از نخبگان سیاسی خواست که در مقابل این نوع از سرکوب ها نیز علم مبارزه را بلندتر بکنند.

مطلع کردن "افکار عمومی" نسبت به این سیاست ها "پاشنه آشیل" حاکمیت کودتائی است. و حتی توجیه کنندهء یک سری سیاست گذاری های جانبی نیز هست. – که جریان حاکم چرا به هیچ بهائی حاضر به واگذاری قدرت نیست –

باید به این نوع از "سرکوب" اشراف یافت و آنرا به مردم و بطور آشکار "معرفی" کرد.

در این خصوص هر مقدار کار که انجام شود. بازهم کم است!

جمعه 17 شهریور 1391