 |
| *جنگ نرم و عملیات روانی : کدام صندلی؟ |
(طرح بحث)
در دوران انفجار اطلاعات به سر می بریم. تعریف ساده اینکه «تعداد و گسترهء آمار و اطلاعات منتشر شده در جهان امروز آنقدر فراوان، متنوع و دستکاری شده است که پیدا کردن واقعیت و ماهیت موضوعات بسیار دشوار شده است.» در همین شرایط هست که جنگ نرم و عملیات روانی به مرکز توجه سیستم های بسته ء دیکتاتوری تبدیل شده و جنگ رسانه ای در مرکز توجه تمامی قدرتمداران جهان قرار گرفته است.
در ایران امروز هم با استفاده از بودجه و رانت های اقتصاد دولتی - ناشی از درآمد های سرشار نفتی – ویژگی های این دوران که با گسترده ترین "مصادره به مطلوب" های حکومتی نیز تشدید شده است مورد استفاده حاکمان قرار گرفته و چرخ زندگیِ – حتی معمولی – شهروندان را به دور باطل تبدیل کرده است.
می توان با پذیرفتن این واقعیت که همه این عوامل دست در دست هم گذاشته اند و موضوع « پیدا کردن و تعیین مرکز زمین؟!» (به عنوان یکی از ابتدائی ترین سئوالات اجتماعاً موجود) را به بحران اول سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مردم ایران تبدیل کرده اند، افق های قابل قبول تری برای تدوین تئوری های فعالیت تدوین کرد. جوهری که توجه به آن برای "سازمان دادن" به هر حرکت اجتماعی، لازم و ضروری است.
این نوشته برآن است که اهمیت "حفظ سلامت فکر و داشتن اعتماد به نفس» برای غلبه بر وضعیت تصویر شده در این طرح بحث را مورد تاکید و مدائقه قرار دهد.
تنویر طرحِ بحث 1)
در نظر بگیرید که اولِ وقتِ یک روز کاری، برای تهیه کردنِ چیزی که نمی دانید چیست به بازار مکارهء بسیار شلوغی وارد شده باشیم. چه احساسی دارید؟ چه احساسی خواهیم داشت وقتی پس از یک روز گردش، جستجو، بررسی، آزمون و خطا خسته و در هم کوبیده شده و نا امید از پیدا کردنِ چیزی که نمی دانستیم چیست، باید به خانه برگردیم؟
تنویر طرحِ بحث 2)
اگر توانسته باشیم در این روز - بازار مکاره - که وقت خود را به اجبار در آن گذاشته ایم تجربهء حداقلی بدست آوریم، شاید قدری از خستگی که بر ما حادث شده است، کاسته شود. پس طرح سئوالِ تصویر سازِ ذهنی ساده ای شاید خارج از لطف نباشد. آیا متوجه شدید دلالان و کلاهبرداران در این بازار مکاره به چه اموری مشغول بودند؟
***
این بحث را در نوشته های آتی (سعی ما ) پی خواهیم گرقت.
***
توضیح:
* - برای آشنائی با شرح تصویر « جنگ نرم و عملیات روانی : کدام صندلی؟! » نقل نوشته ای از آقای حسین شریعتمداری خالی از لطف نیست.(اینجا)
« استاد ... بعد از شرح مفصلي درباره اين بخش از عمليات رواني، براي آزمون يك صندلي روي ميز مي گذارد و از افسران تحت آموزش خود مي خواهد كه هر يك از آنها مقاله اي در نفي وجود اين صندلي بنويسند و از همه ترفندهايي كه آموخته اند براي انكار اين واقعيت استفاده كنند! استاد در جلسه بعد يكي از افسران حاضر در كلاس را به عنوان كسي كه بدترين مقاله را نوشته ولي بهترين نمره را گرفته است، معرفي مي كند. اين افسر در مقاله خود فقط نوشته بود «كدام صندلي»؟ استاد خطاب به وي گفت؛ انگيزه شما براي نفي واقعيات بسيار قوي و درخور تقدير است و به همين علت، مقاله شما را شايسته نمره 20 مي دانم، اما به شعورتان نمره «صفر» مي دهم، چرا كه درك و شعور مخاطبان خود را ناديده گرفته ايد و ظاهراً چيزي به نام «شعور» به گوشتان نخورده است! به شما توصيه مي كنم از ارتش آمريكا استعفاء بدهيد و در يكي از «سيرك»هاي سيار آمريكا به عنوان «دلقك» استخدام شويد!...»
No comments:
Post a Comment