دوم خرداد تبلور حضور مردم و درس مهمی که باید آموخته باشیم.

یکی از گرفتاری های اصلاح این است که باید خودت را با اکثریت یک جامعه "هماهنگ" بکنی و وجه مشترک "اکثریت" معمولاً سقف آرزوهای تو نیست.


اگر دقت کرده باشید ما معمولاً به عملکرد حاکمان ایراد می گیریم حتی به صورت "افراطی" برخی از مدعیان "رهبری" اصلاحات و حتی انقلابات از عدم "شنوائی" حاکمان و مستبدان "گلایه مند" هستند. آنها بهترین راهکارهای اداره جامعه را به حکام ارائه می دهند و "حیران می مانند" که چرا گوش شنوائی برای رهنمود های "مشعشع" آنان پیدا نمی شود.(گلایه این به اصطلاح "رهبران" وقتی از حاکمان نا امید شده به "عوام جامعه" پناه می برند، خنده دار تر است(


برشت در این مورد گزاره زیبائی دارد:(نقل به معنی(
... اگر در سخن رانی برای جمعیتی انبوه از معایب "ظلم کردن" در جامعه و سرزنش ظلم سخن بگوئید، وقت خودتان و آن جماعت "انبوه" را ضایع کرده اید. چون اکثر کسانی که مخاطب شما هستند - هیچ وقت - حتی "امکان ظلم کردن" را نداشته وندارند.
در یک سخنرانی برای "جمهور مردم" باید از ضرورت "عدم پذیرش و تحمل ظلم" بگوئید که موضوع روزمره آنان است. 


اگر "رهبران" بجای آرزوها و نیازهای "حداکثری" خودشان که "اجماع" روی آن برای اکثریت غیر عملی نباشد، زمان بر است، به "مطالبات حداکثری اکثریت جامعه" که ممکن است در "کف" آرزوهای "رهبران" باشد، متمرکز باشند. اصلاحات "زمانبر" هم نیست.(برای مثال به انقلابات اجتماعی اخیر و رنگی در جوامع مختلف می توان اشاره کرد.(


***
دوم خرداد "مبارک "

روزی که نشانه ای از "تولد" روش تازه ای از اعلام "نیاز" بود
- نه رسیدن به مقصد "مطلوب -
روز شروع "اعتماد" به ارزش "خرد جمعی" بود.

"خرد جمعی" که خود بهترین وسیلهء راه است
و نه صرفاً " مقصدی" برای رسیدن و "آرمیدن".