قبولی اردیبهشت 1391 و گام بعدی

قبولی اردیبهشت 1391

حداقل کف انتظارات از انتخابات میان دوره ای مجلس برای  جلوگیری از حذف آقای علی مطهری در نمایندگی اعتراض شهروندان تهرانی به ندانم کاری های دولت مستقر، محقق شد. ضمن اینکه منتقدین و معترضین به رفتارهای انتخاباتی اخیر «نقش مهمی » را در تحقق این خواست ملی بر عهده داشتند. هریک از کسانی که به این نماد «اعتراض به بی قانونی» در مجلس هشتم رای دادند با هر انگیزه و اعتقادی محترم و شایسته سپاسگزاری هستند. وحضور این مقدار از عقلانیت نزد حاکمان که پذیرفتند فراگیر ترین «خواسته حداقلی معترضین» غیر قابل کتمان است محل شکر گزاری است.

می پذیریم که قبولی در کلاس های سواد آموزی «بزرگسالان» با نمره «حداقلی» هم جای تبریک گفتن را دارد!!

 تحلیلی برمطالبات آرای مردم از مجلس نهم

گروه بندی آرای مردم برای مجلس نهم را بر اساس دیدگاه علم جامعه شناسی مورد قبول احتمالی حاکمان می توان در 6 رده طبقه بندی کرد:   

1-    آرای مطلق موافق ( هرچی آقا بگه درسته)                                 2.5%

2-    موافق با سیاست ها و مطالبات جناح حاکم،                                  30%

3-    آرا بی تفاوت ها،                                                                  5%

4-    آرای منتقدین و معترضین به شرایط حاضر،                                 30%

5-    آرای عدم مشارکت به دلیل نا امیدی از اصلاح امور،                       30%

6-    آرای مطلق تحریم (مخالف هرچی آقا بگه)                                   2.5%

(تقریب ارائه شده بسیار کلی است و صرفا برای بدست دادن معیار تجسمی است.)

واقعیت این است که حتی «حقیر ترین ذهن ها» و«خردسال ترین اندیشه ها» نیز در ایران امروز، برای نداشتن قانون بودجه در سال 91، عدم وجود حداقلی فضای کسب و کار سالم، خالی کردن شبانه موجودی بانکها ، اختلاس های هزاران میلیاردی و ... توجیه نیستند و حتی فرماندهی سپاه نیز این را متوجه شده است و این سئوال برای ما شهروندان مطرح است که آیا واقعاً این ملک هیچ امکان مصلحت اندیشی برای توقف فرآیند تخریب اعتماد و اعتقاد به کار وسرمایه و... را ندارد؟

مجلس هشتم برای آخرین روز های کاری خود می تواند وباید با توجه به تجربه انتخابات اخیر و توجه به مطالبه حداقل 60% از جمعیت معترض فوق در کشور، موضوع استیضاح دولت نادانی و بی قانونی را برای اولین «خشت» بنای مجلس نهم آماده نماید.(اقدامی که برای حاکمان امروز بزرگترین مساعدت محسوب خواهد شد.) و مجلس نهم در اولین قدم، کاری مهمتر از این اقدام «لاجرم» نباید داشته باشد.

آنچه مسلم است، اینکه «کسانی که از شنیدن صفت بی صفتی طاغوت بر آشفته می شوند و خود را مستحق به دریافت چنین لقب مشعشعی نمی دانند» در این برهه از «تاریخ سیاست در ایران» می توانند با تکیه بر تجارب آماری انتخابات برگزار شده برای مجلس نهم - که به وضوح نشان می دهد بیشتر از 60% جمعیت ایرانی صرفا به دلیل «نجابت تاریخی» و «عدم تمایل به اقدامات انقلابی» با هزینه بالا  برای مردم به «کف مطالبات اجتماعی بسنده کرده اند»- از ناسپاسی و ناقدرشناسی اجتماعی خارج شوند.

تاریخ در روزها و ماه های آتی در خصوص عملکرد حکام و حد آستانه تحمل «صلح طلب ترین مردم تاریخ ایران» قضاوت خواهد داشت.

آرزوی قبولی از آزمون در پیش،حداقل چیزی است که فعلاً می توان داشت.