«شهروند ایرانی عضوی از شهروندان جهانی»،
چگونه
میتوان «جهانی» اندیشیدو «ملی» عمل کرد؟
دادن آدرس غلط و ایجاد بحران
های متوالی - مشابه شرایط تجربه شدهء «هر
9 روز یک بحران» در دوره آقای خاتمی – از شناخته شده ترین روش های حکومتی جناحی است که مشروعیت
مردمی ندارد و یا از اعتماد به نفس کافی در روبرو شدن با واقعیت های اجتماعی در
برابر چشمان شهروندان آگاه بر خوردار نیست. به همین دلیل شناسائی این روش ها نیز به
نظر نباید مشکل باشد. یکی از روشهای کلاسیک این رفتار اجتماعی " به مرگ گرفتن است تا طرف مقابل به تب رضایت
بدهد" واین رفتار در حال حاضر هم استراتژی و هم تاکتیک جناح های حکومت در
برخورد با یک دیگر و در برخورد با مردم است:
- گروگان گیری جان و مال مردم ایران و منطقه با
اعمال سیاست های گسترش فعالیت های هسته ای،
- دستگیری
های فله ای و گسترده فعالین اجتماعی و بد رفتاری با زندانیان سیاسی حتی بیمار ،
- ایجاد محدودیت حداکثری برای مقابله با ایجاد اشتغال وگسترش تولیدات
اجتماعی و اقتصادی توسط شهروندان،
- عدم توجه به تذکرات از روی دلسوزی دانشمندان و کارشناسان اجتماعی،
اقتصادی و سیاسی به صورت افراطی ،
و تحرکات ایزایی جدید صدور «دستور قتل» و تعیین «نرخ
برای کشتن» که میتواند در تقابل جواب «های» «هوی» است، به بازار مکاره «حراج آبروی
ملی» بیانجامد. ناشی از اعمال این سیاست و دادن آدرس عوضی است.
«ذهن
آگاه و وجدان بیدار ایرانی» با شناخت راهکارهای اعمال حاکمیت «غیر مشروع» در چنین
شرایطی است که:
1-
اسیر بلند پروازی «شهروند ایرانی » برای حمایت از
«نادانی» حکام نمی شود و به عنوان «شهروند جهانی» از هرگونه بلند پروازی هسته ای
حکام حمایت نخواهد کرد.
2- به عنوان «شهروند ایرانی» حداقل مطالبات خود را
که در بر گیرنده:
-
آزادی بلاشرط و فوری زندانیان
و محصور شدگان سیاسی ،
-
پایان دادن مصادره «جمهور» اسلامی و تسلیم به
نتیجه انتخابات 1388 ،
-
و تشکیل کابینه رئیس جمهور منتخب مردم «میر حسین
موسوی » برای پیش برد هرگونه مذاکره بین
المللی است ، را خواستار است.
دنیا و مذاکره کنندگان
کشورهای 5+1 باید بدانند که تا زمانیکه با «نمایندگان مشروع» مردم ایران «طرف
مذاکره» نیستند، هر گونه «تحریم اقتصادی» ایران و یا هر گونه «تقابل نظامی» با
جناح حاکم جز ضربه زدن به «جنبش مردمی» در ایران حاصل دیگری ندارد و صرف زیاده
طلبی های جناح های حاکم توجیه کننده رفتارهای منفعت طلبانهء «دنیای متمدن » امروزی
نمی تواند باشد.
No comments:
Post a Comment