جناب آقای نوری علاء
جمعه گردی این هفته شما را در سه
"گزاره" منطقی به چالش می کشم و می دانم این جدلی "نابرابر" است.(شما
الحق تریبون و حضور امن فراوان دارید که ممکن است صاحب این قلم نداشته باشد.)
1- جواب سئوال تیتر شما در این گزاره است: در فرآیند اصلاح و در جستجوی هر اصلاحی،
نباید هیچ موضوعی به هیچ وجه “شخصی” بشود. همه “اشخاص” با هر مقدار مسئولیت و در هر
پستی، باید بدانند در صورت وقوع “جمهوریت ”، بلافاصله و با هر پست و مقامی – حتی خلخالی، کیهانی ویا... – بخشیده میشوند و از “حقوق کامل شهروندی” برخوردار خواهند بود. هیچ کس
بدون شاکی خصوصی در هیچ محکمه ای حضور نخواهد یافت.
2- اینکه چرا یادآوری فرموده اید که (بايد به ياد داشته باشيم که هنوز هم در بين ما کسی برجستگی همآوردی با او را ندارد، آنگونه که اغلب مان آرزو می کنيم که رضا پهلوی جمهوری خواه شود و خود را کانديد رياست جمهوری کند!)، مگر نه این است که برای جامعه ای با 70 میلیون "دیکتاتور"،"آدم
خوب، آدم مرده است"؟ چرا که "قادر به چالش کشاندن عمل و رفتار ما ایرانیان"
نیست. بدیهی است چون تصمیم "رضا پهلوی" بودن ایشان با من وشما نبوده
و از این مسیر"مسئولیت تصمیم سازی؟!" جنابعالی را تهدید نمی کند با آسودگی، قدرت "آرزو پردازی پیدا می کنید". این آرزو پردازی در خصوص حتی انواع سید
های حاکم و حتی "بنی صدر" و... هم می تواند نمود پیدا کند.
3- واقعیت این است که شجاعت "تصمیم
سازی" در میان ما ایرانیان توسط "70 میلیون دیکتاتور بالفعل" سرکوب شده است. هر
کس دیگری را که از "قبل تعیین نشده"- به دست خدا یا جبر زمانه - (به اصطلاح مورد تاکید من، ما نقش
مرده شور را در معرفی ایشان نداشته باشیم.) پیشنهاد که نه، آرزوی پیشنهاد دادنش را هم بکنید،
با خطر طرد شدن توسط "کروهی" از "دیکتاتورها" روبرو خواهید شد و جسارت عرض اندام
در مقابل این سرکوب، فعلاً حداقل در صاحب قلم "یادداشت" شما دیده نمی شود.
و اما درپایان آن 3 گزاره من اعلام می
کنم، قبول بفرمائید "دکتر فریبرز رئیس دانا" با تمام ضعف ها و توانائی
هایشان برای "آرزوی" شما مناسب تر است و دعوت برای تقاضای آزادی فوری ایشان واجب تر.
با تاکید بر این واقعیت که بدون هیچ شک
وشبه ای "میر حسین موسوی" فعلاً رئیس جمهور منتخب مردم ایران است و هر عمل
و اقدامی در "نقض این واقعیت" اگر لقب دیگری نداشته باشد"
"غیر هوشمندانه" است. منتظر جدل منطقی برای روشن شدن دیدگاههای
دوستان، می مانم.
No comments:
Post a Comment