تعریفی عامیانه وجود دارد که مبین این مدعاست که فعالیت های اقتصادی برای کسب سود انجام می شوند. این تعریف بیشتر از آنکه اطلاعاتی را در اختیار دریافت کننده قرار می دهد، "افسانه"ای فریبکار و فرافکن است.نشان به این نشانی که من و شما، به عنوان شهروندان مصرف کننده، محتمل، هیچ سودآوری از تحرکات اقتصادی خودمان سراغ نداریم. هر یک از ما می تواند لیست بلند بالایی از کارهای اقتصادی که انجام داده و یا در آنها مشارکت داشته و در عین حال بهره ای جز ضرر بدست نیآورده است، ردیف بکند.از آن گذشته، روند «اقتصاد سیاسی قدرت تخریبی»(1) در حداقل 10 سال اخیر نیز بیانگر همین واقعیت است که می شود با هزینه های سیاسی سنگین، مقادیری از سرمایه های ملی را در اختیار گرفت و آنرا در قمار با اشخاص خاصی که - محتمل - مورد اعتماد هم بوده اند، از بین برد!
(در این نوشته به نمونه هایی برای نشان دادن فرض بالا اشاره نخواهم کرد. - اینکار را به نوعی بی احترامی به شعور خواننده می بینم -، چرا که بر این باورم که هیچ کسی وجود ندارد که نمونه های عینی این فرض را با گوشت و پوست و استخوان حس نکرده باشد و یا اخباری دقیق و درست از مواردی در محیط زندگی خود سراغ نداشته باشد.)
در واقع، این کار اقتصادی واقعی و سودآور است که استثناء است؛ و باید با جزئیات به من و شما معرفی شود. نه اینکه کارهای اقتصادی مخرب که تا دلت بخواهد در دور بر ما ریخته است.
؛با این مقدمه
مایلم، تاکید بکنم که در واقع "اقتصاد سیاسی قدرت تخریبی" در ایران امروز مهمترین مشخصۀ اقتصادی ساختار سیاسی موجود است و تنها در جزئی از عرصه های اقتصاد ملی، با سود و ارزش افزوده ناشی از فعالیت های اقتصادی روبرو هستیم که برخلاف تصورات ما، نه در ید قدرت حاکمیت، بلکه در ید اختیار زالوهایی در اقتصاد است که انحصاراً، همین قدرت برخورداری از ثروت های ملیِ باقی مانده را، احتکار کرده اند.
- انحصاراتی در مالکیت بر منابع طبیعی که در انحصار دولت نیست،
- مالکیت بانکهای موجود و نقدینگی بسیار بزرگی که قدرت سیاسی، سهمی از آن در اختیار ندارد،
- و بخشی از رانت های پتروشیمی ها،
تنها عرصه های سودآوری در اقتصاد امروز ایران هستند؛ که با چشم غیر مسلح هم می توان دید که تنها در اختیار بخشی از اقتصادیون بازار سابق، یعنی "موتلفه و همکاران دولت دهم"، قرار دارد.
توجه به این نکته مهم است، چون بخشی از ضرورت های سیاست گذاری در ایران امروز را به جامعه - می تواند - معرفی بکند.
موضوع چیست؟
موضوع این است که بخش مهمی از اقتصاد ایران در چمبرۀ قدرت سیاسی، از هر گونه زایندگی اقتصادی ساقط است؛ و این بخش که در اختیار حاکمیت هم قرار دارد، مثل کوه یخی در حال ذوب شدن و فنا قرار دارد و هزینه های سیاسی نگهداری آن، در موقعیت تخریبی، سربفلک کشیده و در حال نابود کردنِ حاکمیت و البته تمدن ایرانی است.
این مهم درست در وضعیتی در مقابل چشم قرار گرفته که بخش دیگری از اقتصاد ایران که در اختیار جریان سیاسی "موتلفه و همکاران دولت دهم" قرار دارد، مثل ماشین چاپ سکه - دقیق و مرتب - در حال تولید ثروت برای ایشان است و حتی این هوس را بر می انگیزد، که آنها با زمین گیرکردنِ بوروکراسی موجود، قادر خواهند بود ساختار قدرت سیاسی را هم تملک نمایند.
- هر چند چنین تملکی بیشتر شبیه وضعیت آن پادشاهی باشد که دست به هر چیزی می زد، طلا می شد و با همین نکبت پادشاهی خود را نابود کرد. -
به این وضعیت اضافه بکنید، سرکوب هرگونه فعالیت اقتصادی سودآور را که ممکن بود، از طریق جامعه و شهروندان معمولی، انجام شود. که ابعاد آن نیز بطور کامل در مقابل چشم است.
دانستن این واقعیت ها به چه کار می آید؟
اگر بپذیریم که هر یک ساعت که از عمر سیستم مستقر بر سرزمین ایران می گذرد، قدرت سیاسی موجود در حال ضعیف شدن است و همزمان جامعه نیز دارد از آخرین ته مانده های خُرده ثروت های موجود - فقط - برای حفظ وضع موجود، استفاده می کند. فوریتِ نیاز به تغییرات در وضعیت اقتصادی حاضر نمایان تر می شود. در واقع حداقل عقل معاش حکم می کند، که به این موضوع توجه ویژه شده، چاره اندیشی لازم برای حفظ منافع ملی از گزند تحولات و متوقف کردن سیکل معیوبِ اقتصاد سیاسی تخریب، عملیاتی شود.
امری که بتواند - حتی شده - در وحدت با "نهادهای تو در توی قدرت" راههای غارتگری این جماعتِ زیاده طلب را سد نماید.
یعنی چه؟
یعنی اینکه باید توجه ارکان های قدرت سیاسی مخرب موجود را به:
1- درآمدهای خصوصی شدۀ فروش منابع و ثروت های ناشی از صادراتِ منابع طبیعی غیر از نفت،
2- درآمدهای خصوصی شدۀ حاصل از فروش محصولات پتروشیمی، با استفاده از مواد اولیۀ ارزان و نپرداختن مالیات،
3- درآمدهای بدست آمد از سود سپردهای بانکی بالای "میلیارد تومان"،
جلب کرده و نشان داد که این جریان اقتصادی مخربتر، حتی به آنها هم رحمی نمی کنند و لازم است مهار شوند.
(جمعه 6 شهریور ماه 94)
(1) - برای آشنایی با مشخصه های «اقتصاد سیاسی قدرت تخریبی» به سخنرانی "مهرداد وهابی" در لینک ذیل مراجعه شود.
(نقل از صفحه فیس بوک احمد سخایی)
