مردانی از تبار «تختی، طالقانی» و از جنس "آرش" برای ریاست جمهوری یازدهم به عرصۀ رقابت سیاسی وارد می شوند؟

اینکه چرا مافیای حکومتی در ایران هنوز به در حصر داشتنِ میرحسین موسوی و شیخ کروبی دل بسته و برنامه های سیاسی خود را بر تهدید و تحدید خاتمی ها و هاشمی ها مستقر کرده است را باید ناشی از بداندیشی آنها در موثر بودن این تاکتیک، ارزیابی کرد. براین باورم که اگر "جنبش سبز" سینۀ خود را باز کند و مردانی از جنس آرش را - برای پایان دادن به حقارتِ ملیِ حکومتِ مشتی بزدل که پشت نقاب روحانیت مخفی شده اند - بیرون دهد! موضوعِ حصر و زندانِ رهبران اپوزیسیون داخل نظام از موضوعیت خارج میشود.

خطابیه ای به ورزشکاران و ورزش دوستان!

دوران تغییرات اساسی در مسیر "جنبش سبز مردم ایران" برای عبور از موانع باقی مانده از سال 1357 تا امروز، فرا رسیده است. این سئوال اساسی وجود دارد که در انتخابات خرداد 92 که یکبار دیگر عرصۀ کشاش میان "نکبت" و "دولت" گشوده خواهد شد، چرا نباید یکی از ورزشکاران ملی و محبوب مردم ایران را به مسندِ ریاست جمهوری آینده در ایران انتخاب کرد؟

مردانی از تبار «تختی، طالقانی» و از جنس آرش که وقتی که دیوارهای غرور ملی تا درب خانه های شهروندان، نزدیک آمده و امیدِ زندگی آبرومندانۀ دختران به حسرت دل مادران تبدیل شده است، لازم است که به عرصۀ رقابت سیاسی در ایران امروز وارد شوند. خِرد و وجود شریفشان را در میان تابش شعاع نورانی عشق به میهن و انسان ایرانی برافرازند و بار دیگر کمان آرش را بدست بگیرند.

به جدّ سئوال می کنم چرا نباید کاندیدای مردم ایران برای ریاست جمهوری "یازدهم"  مردی از تبار ورزشکاران و قهرمانانِ مومن به راستی در پندار، گفتار و کردار در میدان های مبارزۀ ورزشی باشد؟

به این سئوال فکر بکنیم. به محدودیت ها و امکانات "جنبش سبز" بیاندیشیم و از مصلحین، مبارزینِ در حصر و زندان، اندیشمندان ایرانی در تبعید، خاتمی ها، هاشمی ها و هر کس دیگری در اطرافمان که هنوز بارقۀ امیدی ما را به آنها پیوند می دهد، بخواهیم! تیمی متکثر از ورزشکاران ملیِ مردم ایران - که حداقل از رقبایی که در مقابل آنها چیده خواهند شد، از نقطه نظر "راستی" و "راستگویی" ارجح باشند - را بعنوان کاندیدا برای رقابت ریاست جمهوری آتی به مردم ایران معرفی بنمایند! 

اسفند 91