فصلی برای اعلام انزجار و برائت: «دو مجتبی و هزار گرگ دست آموز "بختکی" هستند که زندگی مردم ورهبران اجتماعی ایران را به گروگان گرفته اند.»- چه کسی نمی داند؟

اول آذر روز به خون غلطیدن "پروانه و داریوش فروهر" و 18 آذر روزی ست که پیکرهای پاک "پوینده و مختاری" پیدا شد.(سال 1377) از همان روز تا همین امروز شبحی چون «بختک» بر فراز زندگی ایرانی در پرواز است. جزء به جزء زندگی ایرانی تحت سیترهء این بختک در حال نابودی است. از این "شبح" هیچ کسی را گریزی نیست و حیات جامعه مدنی در فسادِ سیستمی ناشی از حضور آن در حال جان کندن است. (معرفی «بختک» را اینجا بخوانید.)

فساد اجتماعی، فساد اقتصادی و فساد در سیاست - تمامی راه ها و بیراهه های نجات میهن – در چنبرهء این شبح گرفتار است. این مهم نیست که چرا و چگونه ولی کاملاً آشکار است که همهء دست اندرکاران حیات سیاسی این مملکت از این  "بختک" در حدّ مرگ می ترسند.

تصور درستی نیست که فکر کنیم این فلاکت مخصوص ایرانی جماعت است. حتی ملت صبور و نظم پذیری چون "مردم آلمان" سالها پیش با این  "بختک" روبرو شده و بر او پیروز شده اند. پاشنهء آشیل حیات این بختک  "آگاهی ملی" و شیشهء عمر آن عدم اعلام انزجار و برائت از آن است.

آذرماه 1391، 33 سال از تخم گذاری مجدد این "بختک" در حیات سیاسی ایران می گذرد-1358-. (جالب است که تصور کنیم که 33 سال قبل از آن این بختک از ایران رانده شده بود و وحدت ملی ایرانی از نو زاییده شده بود! – 1325 -) وقت آن است که سینه به سینه، خانه به خانه، محله به محله، اداره به اداره، تیم به تیم و گردان به گردان همه با هم از «دو مجتبی و هزار گرگ دست آموزآنان که زندگی مردم ورهبران اجتماعی ایران را به گروگان گرفته اند.» اعلام انزجار و برائت داشته باشیم. (در مورد دومجتبی اینجا بخوانید.)

سپاهی و نظامی، ورزشکار و هنرمند، مدیران و دانشمندان، دانشگاهیان و دانشجویان، کارمندان و معلمین، کارگران و کشاورزان می توانند به نسبت نزدیکی و یا دوری از مرکزیت این "بختک" در این اعلام برائت نقش تاریخی خود را ایفاء نمایند.

"آذرماه" زمان مناسبی برای این کار است و سپاس باید گفت به قلم و وبلاگ نویسی که با همهء دارائی ناچیز و جان گرانقدرش، چراغ این حرکت میلیونی ما ایرانیان را از نو روشن کرد. « با سپاس از ستار بهشتی »!

22 آبان 1391

پی نوشت:

باید قبول بکنیم که از سال 1377 تا کنون – 14 سال – در انجام این وظیفهء تاریخی کوتاهی شده است. در این اعلام انزجار و برائت و تولد "وحدت" دوبارهء ایرانی در جامعه مدنی درنگ جایز نیست!