رای اعتماد به کابینۀ پیشنهادی روحانی، فصلی برای تمرین دمکراسی! آیا اصولگرایان خواهند توانست از آتش آزمونِ کنار زدن باند پایداری به سلامت عبور بکنند؟

تمامی شواهد و تحولات سیاسی مبین این واقعیت است که شیخ حسن روحانی با لابی گری ماهرانه و معرفی گزینه هایی که نمی توان آنها را بر محور اعتدال مورد نظر ایشان ندانست، آتشِ آزمونِ تمرین دمکراسی را در جلسۀ رای اعتماد برای مجلس دهم روشن کرده است.

هر چند از الان معلوم است که چه کسانی از این آتش با سربلندی بیرون خواهند آمد و تا جایی که افق دید تحلیل اجازه می دهد، روشن است که تنها هواداران و سربازان پیاده نظام مصباحیه و سه مجتبی در این آتش گرفتار خواهند ماند! – چندی است که بخشی از سرانِ این جریان در کمند اتشِ صبوری سبز گرفتار و با خودزنی از گردونۀ تاریخ ایرانی به بیرون پرتاب شده اند! -

ولی هنوز برای اکثریتِ اصولگرای مجلس این فرصت فراهم است که در "وزن کشی" رای اعتماد به کابینۀ دولت یازدهم، نشان دهند که چه تعداد از آنها می توانند و لیاقت آنرا دارند که به نمایندگی "بخشی" از جمعیت آرزومندِ ایرانی به رسمیت شناخته بشوند.

جامعۀ مدنی، شبکه های اجتماعی و جوانان پرشور ایرانی در همراهی با رهبری جنبش سبز، هم اکنون، و پس از پیروزی بزرگِ بدست آمده در انتخابات 24 خرداد که صدای آنرا تمامی دنیا و بخشی از رهبرانِ روحانی در ایران به خوبی شنیده اند، در جدالِ روزهای رای اعتماد، با اعتماد به نفس و به عنوان "پیروزِ به هر حال" به نظارت عالیه بر تحولاتِ مجلس خواهند پرداخت.

مایۀ خوشحالی نخواهد بود که تعداد بیشتری از نمایندگان در خودکشی ترس از آتش، شرکت بکنند؛ و بهتر است امیدوار باشیم که بخشی از پیاده نظامِ مصباحیه و سه مجتبی به صفوف اصولگرایان باز گردند! بگذار تا این فرصت - همچنان - باقی باشد تا، با حداکثرِ داشته های جامعۀ مدنی، به کازارِ رفعِ فلاکت و نکبتِ 8 سال تخریب برویم.

باشد که چنین شود! 

21 مرداد 1392 (سالروز زلزله آذربایجان که هنوز زخم آن بر جان ماست!)