Sunday, June 5, 2016

trump effect - «نفیر "آخرین جیغ بنفش" و... سیاست ما»




(جهانی فکر کنیم)
سیاست های جاری در قطب های اصلی تعارضات و تناضعات جهان امروز را که در رصد داشته باشی، معلوم است که نفیر "آخرین جبغ بنفش" که از واشنگتن نواخته می شود. شنیده شده است.

- جمهوریخواهان آمریکا به خوبی متوجه شده اند که باید به فکر کاندیدای قابل ارائه به افکار عمومی - و البته - برای انتخابات 2020 باشند.
- آنها همچنین مطلع هستند که اکثریت کرسی های سنا را نیز در انتخابات آبان 2016 واگذار خواهند کرد.
- پوتین، نگران انتخابات سپتامبر 2016 است و هر سازی که می نوازد را بر این انتخابات کوک کرده است.
- اسرائیل و نتانیاهو در قلعه کوچک فرو رفته است و به یک بازیگر بی میدان تبدیل شده.
- مسابقه برای زودتر رسیدن به رقه در سوریه، تلخ ترین هزل تاریخ امروز است. مشتی جنایتکار حرفه ای که تا دیروز تعرض به پایتخت داعش را امری غیر لازم می دیدند، به مسابقه سرعت در رسیدن به رقه در حال "رکورد" زدن هستند.
- اردوغان بیشتر از هر وقت دیگری تنهاست. کردهای سوریه و متحد سنگر به سنگر ایشان خواب را از چشمان "توهماتِ امپراتوری عثمانی" ربوده.
- بریتانیای کبیر در شیر یا خط برای ماندن و یا رفتن از اتحادیه اروپا، آویزان مانده است.
- و...
- محبوبیت باراک اوباما، در خلاف آمدِ روال معمول، در نظر سنجی ها بالای 50% است.

همه این موارد در حالی است که هنوز 5 ماه "طولانی" از دوره ریاست جمهوری اوباما تا انتخابات 18 نوامبر 2016، باقی است.

اگر کسی هنوز صدای شیپور(trump) از دست رفتن تمامی نقشه های راست های ایالات متحده - از نئوکان تا تی پارتی - را نشنیده است، بهتر است برای قدرت شنوایی خود چاره ای بیاندیشد.


(محلی عمل کنیم)
«سیاست‌گذاران اقتصادی که بسیاری از اصلاحات خود را به دوران پسایرجام موکول کرده بودند، اکنون با شرایطی روبه‌رو هستند که بسیاری از مفروضات داخلی و خارجی را حداقل در کوتاه‌مدت محقق شده نمی‌بینند و از سوی دیگر اجرای اصلاحات پرهزینه را در سال آخر و پیش از آغاز انتخابات بسیار دشوار می‌دانند. به همین دلیل بسیاری از دولتمردان نیازمند تعریف دقیق از توالی مناسب در اجرای اصلاحات هستند، تا بلکه بتوانند همچون مربی که در دقیقه 80 بازی هنوز به یک نتیجه مطلوب دست نیافته است، با یک تعویض طلایی تیم را پیروز از میدان خارج سازد. متاسفانه به‌نظر می‌رسد هنوز سیاست‌گذاران از شناخت دقیق شرایط موجود و انتخاب قاطع بهترین سیاست‌گذاری مناسب به دور هستند و سرنوشت اقتصاد کشور را به اما و اگرهای غیرمحتمل آینده مرتبط ساخته‌اند. البته باید توجه داشت که تصمیم سیاست‌گذاران در این زمینه کفایت نمی‌کند و اجرای این تصمیمات نیازمند اقناع افکار عمومی و جلب مشارکت و همکاری همه مردم در طول این مسیر دشوار است. در سال‌های اخیر که دولت از مقبولیت عمومی بسیاری برخوردار بوده است، باید قدر فرصت را دانست و با ترسیم تبعات دشوار تداوم مسیر فعلی، مردم را به قبول یک جراحی سخت، ولی آینده‌ساز ترغیب کرد.»(نقل از فراز پایانی سرمقاله "دنیای اقتصاد" - علی فرحبخش - دوشنبه 17 خرداد 95)
****
نتیجه گیری:

«در روزهای پیش رو،
- قایم شدن در سوراخ موش،
- ننه من غریبم،
- قیصر بیا که داداشت را کشتند،
- نگذاشتند کار بکنیم،
- دشمن،
- جنگ (حتی شده خُرده جنگ)،
- و... انواع شرط بندی،
هیچ کدام، کمک حال کسانی که در روزهای خوش خوشان قیمت های نفت بالای 120 دلار فرصت سوزی کرده اند، نخواهد بود.»

بخش مهمی از یازی دمکراسی بازی که در "مناسبت های انتخاباتی 24 خرداد 92 و 7 اسفند 94" توسط جامعۀ مدنی مدیریت شده است، خود بهترین نمودار افق پیش روست که،

«بازی برای بی کفایتی و جهالت تاریخی، حتی با کمک نیروهای خارجی، تمام شده است.»
-  باور نمی کنی؟! وایستا تماشا!! -

(دوشنبه 17 خرداد 95)

تکمیلی:
هنوز برای معامله ای "برد-برد" بین جامعۀ مدنی و روحانیت حاکم که به حوزه های علمیه برگردند و محترم باشند، فرصت باقی است.
- از ما گفتن! -

(نقل از صفحه فیس بوک احمد سخایی)